Snaren die stampen, stoeien en strelen.
Nee, dit is geen zachtzinnig beminnen
met de dochter van de zon, zij krast haar
zinnen op mijn rug en we dansen naar
getijden waarin ik gedij tussen
haar dijende omhelzing. Ik hap naar
adem en zij naar mijn overgave.
Ik werp haar ‘en l‘air’ om haar te vangen.
En als je dan eenmaal denkt stil te staan
laat je dan niets wijsmaken, want het gaat
maar door. Geen tijd om bij te komen als
een kwijlende en hijgende taurus.
In mijn arena bulderen woorden
als venijnige estocada’s, roepend
om een verlossing. En het enige
wat komt is onze hese ontlading.
Wietse Hummel
Harderwijk, 8 september 2017
Gedicht, geïnspireerd op het gelijknamige muziekstuk van de Mexicaanse gitaristen Rodrigo Sanchez en Gabriela Quintero. Hun muziek kenmerkt zich als wat ik Flamencometal noem. Savitri is in India een meisjesnaam en betekent dochter van de zon.
