Het ritme vijzelt lome
dagdromerijen.
De zon vuurt zacht sissend
een smeulende dag.
Maar die blijft geduldig roken.

Lemen wanden zijn niets meer
dan heimelijke nachten
van koelte en intimiteit.
Zoetgerookte stem klaagt akoestisch
boordevol ongehaaste zekerheid.
Beelden ensceneren
kleuren stoffig over het zand.

Maar waar blijft de schaduw over
mijn verzengende stilte
als niet de vruchten maar de snaren
van de bron worden geplukt?

Het begint bij die heupwiegende
bewegingsdrift die maar niet ophoudt.
En ik zoek onsterfelijkheid.

Harderwijk, 10 november 2017

Gedicht geïnspireerd op de song ‘Diamano’ van de Senegalese zanger Amadou Diagne. Voorgedragen in het radioprogramma ‘El Mundo’ bij o.a. Harderwijk FM