De tamburello uit Tarantella
zweet de tarantula uit mijn lijf en
vanavond droom ik mijn reis door de nacht,
het onderdak van mijn giftige angsten.

Een dauwende morgen ontwaakt aan het
venster en mijn dromen gaan op in rook.
Al mijn wanen zijn verstild door daglicht
weggeveegd, of gesmolten lijkt het wel.

Maar de schemer neemt een aanloop naar de
leegte met aanzwellend tromgeroffel.
Nacht verschanst zich achter rituelen
van zesachtste regelmaat. Ik tel af.

En ik dans op de tremula terra
van tamburello, als de maan zich
weer omdraait, mijzelf verleidend. Ik schud
het gif uit mijn doorweekte nachtwake.

Harderwijk, 18 mei 2018

Gedicht geïnspireerd op de muziek van de Italiaanse tamboerist Antonio Castrignano. Voorgedragen tijdens de radio uitzending El Mindo, te beluisteren o.a via Veluwe FM