Een film in zwart wit
de dansvloer spiegelend
hij had een hoed
zij een koraalparel
hij dacht aan zijn moeder
zij aan de stem die haar droeg
ze waren boten schommelend
in een baai

smaak van zout en geilheid
er was bijna geen licht
hij had zijn hand op haar heup
zij haar mond op zijn adem
hij tastte met zijn ogen
zij met haar wellust
ze waren bomen zwaaiend
in een straat

in de salons van begeerte
werden ze werkelijkheid
er was verder niemand
het was een gemakkelijk leven.

Harderwijk, 4 januari 2019

Gedicht geïnspireerd op het lied ‘Tempo do Caniquinha’ van de Kaapverdische zanger Bana. Voorgedragen tijdens het radioprogramma ‘El Mundo’, o.a te beluisteren op Veluwe FM.