Het plaveisel herkent je stem. De 
verleiding is nu hees. Meer levend
dan het leven zelf. Meer bloed dan bloed.
Wie zegt me dat ze niet liegt, je stem?

Klop op de deur van een bohemien
want het ligt nog altijd op het puntje 
van je tong de antwoorden te vragen
over begeerte die is blijven liggen.

Je hebt er niets mee gedaan. Toen ik 
gelukkig wilde zijn zei je niets en 
je hart keek weg. Waarom zing je nu 
in het zwart? Je zegt dat het door 
het decor van de dood komt?

Maar godzijdank heb je nog altijd
de simpele manier van verlangen.
Je vraagt naar een dagverse roos
op mijn verschoten revers.
Processie van weemoed trekt voorbij.
Als het avondmaal is opgediend
hebben we altijd nog de hele nacht.

Harderwijk, 18 december 2020

Wietse Hummel

Gedicht geïnspireerd op twee liederen ‘De quem dá’ en ‘Serás sempre Lisboa’ van de Portugese fadozangeres Mafalda Arnauth. Voorgedragen tijdens het radioprogramma El Mundo van Ab de Haas. Onder andere te beluisteren op Veluwe FM.

•