Ik schrijf je maar de inkt weigert dus stap 
ik op een oude Zündapp en ga dan
naar je toe en zal straks op de drempel
het losse zand van mijn voeten vegen.

Ik vraag de schipper van de boot die op 
jou wacht alleen de rivier te laten 
gaan. Mijn haar zal sterker moeten zijn dan
het scheepstouw bij een dreigende aftocht.

Ik scheld op een four wheeldrive in doffe
kleuren bij de poort van een lemen muur.
Het vertrek is ongeduldig ronkend
en ik bijt in het opgewaaide stof.

Ik verander mijn gezicht telkens om 
mijn verdriet te camoufleren maar wil
niet lijken op een verfrommelde pas-
foto die ik als prop in een hoek vind.

Ik heb de wolken bewogen om het
luchtruim te sluiten de zon gesmeekt om 
weg te blijven. Je riep steeds Michigan 
alsof het mijn naam was dat ik moest horen.

Harderwijk, 22 januari 2021

Gedicht geïnspireerd op de song ‘Penda Djiga’ van de Malinese zanger Afel Bocoum. Voorgedragen tijdens het radioprogramma El Mundo van Ab de Haas, o.a. te beluisteren op Veluwe FM