voor de drempel van de deuropening
ligt mijn schaduw platgeslagen dood 
onder een vloedgolf van het duister 

stilte in een rondgang door straten 
is op schaal getekend aan mijn voeten
op een uitgevouwen plattegrond

er is van alles ondernomen om
een horizon naar voren te halen
de remmende slaap te versnellen 
het uitrekken te verkorten
of gewoon het licht aan te laten

vogels hebben zicht op bestemming    
en wij engelen van de aarde
wij zijn zonder vleugels 
wij dwalen schroevend 
in vastomlijnde patronen

een dwaalgast stopt even
maar dat is puur toeval 
en alles is toeval net zoals
de gast die weer uitvliegt
en de voordeur mij
van mijn evenbeeld loskapt 

uitzicht blijft ingelijst achter 
beslaat een venster 
waar de wereld eenzaam bivakkeert
waar schemer langzaam 
wordt weggezogen
een dag in stelling wordt gebracht

Harderwijk, 9 maart 2021