Tussen Mheenlanden en Drielanden, in
deinende stilte van het Wolderwijd,
waar ooit zeemeeuwen meerkoeten werden
en langs het Randmeer, waar nu rietkragen
vergane scheepsverhalen tussen het
oude en nieuwe land uitzwaaien,
stuur ik, komend van Stientje van Hierden
richting de Boulevard aan het Randmeer,
mijn rijwiel langs grazende verbazing.
Aan de kade bij het Waterfront wacht
het vissersvrouwtje in versteende hoop
op elke thuiskomst van haar geliefden.
Harderwijk, 13 juni 2016.
Stadsgedicht ter gelegenheid van de officiële ingebruikname van het fietspad Mheenlanden.
Wietse Hummel 
Tijdens een wandeling kwam ik dit gedicht tegen. Zo leuk en geeft de sfeer van toen en nu zo mooi weer
Dank u wel!