Hij wilde het Wolderwijd met woorden
inkleuren maar het was met geen pen te
beschrijven. Zowel uit bewondering
als uit zijn onvermogen en schaamte.

Hij wilde de stadsmuur voor eeuwig vast-
leggen maar kreeg geen letter op papier
en wat verder bleef was zijn dolende
onzekerheid door de straten van taal.

Hij wilde de sagen en legendes
als ‘Blauwe Gerrit’ en ‘Witte Wieven’
van de Veluwe lezen maar deze
waren plaaggeesten in zijn zwerftochten.

Met zijn vingers probeerde hij tekens
te decoderen om te zien wie hij
kon zijn en waar hij wilde zijn. Hij vond
tenslotte onderdak in het Taalhuis.

Harderwijk 5 september 2016

Stadsgedicht ter gelegenheid van de ondertekening van het convenant Taalhuis. Het Taalhuis ondersteunt inwoners die moeite hebben met spreken, lezen of schrijven.