Vraag me niet met het mes op de keel mijn
woorden het papier te laten raken.
Vraag me niet de gedachten te laten
martelen in kamers van mijn vrijheid.

Maar vraag me naar inkt die ik wil laten
vloeien met het ritme van mijn adem.
En vraag mij naar mijn mededogen
die ik zal tonen als juist mijn pen bloedt.

Dan schrijf ik, mij veilig wanend, bevrijd
voor degenen die openbaar monddood
zijn verklaard en die zich achter tralies
van onze onwetendheid verschuilen.

Dan spreken de namen op de gevel
van de Oude Synagoge weer tot
de verbeelding, namen die het verdriet
liet zwijgen in onze realiteit.

Harderwijk 10 december 2016

Stadsgedicht ter gelegenheid van de schrijfmarathon Amnesty International in de Oude Synagoge van Harderwijk. Op een steen aan de gevel van de synagoge staan de namen van Joodse inwoners van Harderwijk die de Tweede Wereldoorlog niet hebben overleefd.