Ik heb een man gekend, 
Mr Bojangles zo heette hij 
die kon dansen

Versleten schoenen
zilverkleurig haar 
haveloos overhemd
wijde broek en
oude zachte schoenen.

Hij sprong zo hoog
hij vloog gewoon
aaide de vloer

Ik zag hem ooit in stil een cel
hij sprak daar over leven
zei zijn naam
danste en lachte

Hij had het later over de tijd 
waarin hij rondzwierf
vijftien jaar lang met zijn hond
dansend door het zuiden

Maar zijn hond stierf 
en na twintig jaar 
rouwt hij nog steeds

Nu danst hij alleen 
op smoezelige klanken 
voor drank en fooi

En brengt zijn tijd
door aan togen van 
verlaten dorpscafés

Ik hoorde mezelf smeken
Mr Bojangles kom terug 
en dans alsjeblieft

Hij schudde zijn hoofd
dans en dans en dans….

(Een poëtische interpretatie van de gelijknamige song van Jerry Jeff Walker, die vandaag overleed)