Koper geleidt elektra, zelfs bij klank.
Dat heet dan ‘funk’ en het patroon ‘groove’.
Wat danst er dan zoal op de maat?
Onstuimig hart, hijgende adem en
euforie van goddelijke schoonheid?

Mijn pose vervormt elk moment en
wat is dan één tel in het geheel?
De syncope van de verbeelding.
Niets anders, één die mij telkens op
het juiste of verkeerde been zet
(in welk perspectief je dat ook bekijkt).
Zelfs sterrenstof kan niet voorbij
aan klankladders in het universum.

Het is in staccato de vrijheid
van anderen die de toon zet of
die snaarvibraties elektrisch omzet.
De percussie van lichaamsgeuren,
aangenaam, hypnotiserend en
onbevangen. Dát danst op de maat.

Harderwijk, 29 december 2017

Gedicht geïnspireerd op de muziek van ‘Flunkout’. Een Nederlandse jazzformatie met het funk op hun repertoire. Eén van hun stukken heet ‘Beyond even stardust’.