Een pad van fictie wordt uitgelicht op
het podium van de dag, langs muren
van de oude stad die de verhalen
omarmen als bestaanszekerheden.

Ik houd mijn pas in, in die felheid van
hitte, koelte trekt me naar het decor
van versteende lommer en verlangens.
Het ruikt, zoals altijd, naar gisteren.

Vandaag is er geen dans mogelijk in
de weelderige parken van genot.
Schaduwen duwen mij in het voetlicht
van verleiding. Het broeit en gloeit alom.

De klamheid drukt op mijn lichtvoetigheid
en ik zweef nu loom in de schoot van een
verkoelende morgen. Alles draait om
de zon: het licht en het luie lonken.

Harderwijk, 23 juli 2017